BBC Sport uygulaması aracılığıyla en son Insight özelliklerine ilişkin bildirimler için kaydolun ve serideki en yenileri bulun Burada.

“Bir fikir,” diye başladı.

Çığır açan barış anlaşması Kuzey İrlanda’da referanduma sunulmadan önce, Hayırlı Cuma Anlaşması’na desteği pekiştireceğini umduğu bir vizyonu anlatmaya devam etti.

Kesinlikle sol saha dışındaydı.

Campbell’ın mektubu hayali Celtic ve Rangers arasında bir maç – Belfast’ta tarih, rekabet ve din açısından bölünmüş iki takım.

“Celtic oyuncularına Rangers formaları giydirerek ve Rangers oyuncularına Celtic formaları giydirerek buna katkıda bulunabiliriz” diye ekledi ve bazı oyuncuların “bu konuda zorluk yaşayabileceğini” kabul etti.

Fikri Başbakan Tony Blair, Kuzey İrlanda Dışişleri Bakanı Mo Mowlam ve İskoçya Dışişleri Bakanı Donald Dewar’a gönderdi.

Hiçbiri hevesli görünmüyordu. Kimsenin yanıt verdiğine dair bir kayıt yok.

Campbell vardır olduğunu kabul ettiğinden beri “belki de daha iyi fikirlerimden biri değil”.

Ama belki de en kötüsü de değildi.

Çünkü yaklaşık 40 yıl önce, iki Glasgow rakibi gerçekten de iyi bir amaç için olağanüstü bir 11’de bir araya gelmişlerdi.

Motivasyon yine de barış değildi. Bunun yerine, maçın arkasında Loch Ness canavarı avı vardı.

Mart 1933’te Inverness Caledonian, İskoçya’daki ilk futbol maçına Telford Street Park sahasında modern projektörler altında ev sahipliği yaptı.

“Inverness, ışıklandırılmış futbol açısından İskoçya’ya liderlik etmişti” O sırada The Press & Journal gazetesini bildirdi.

Işıkların yerleştirilmesi, İskoç futbolunu yeni, modern bir çağa getirdi ve 1933’te devrim niteliğindeydi.

Işıklandırmalı futbol enderdi – İngiltere’de birçok kez denenmişti, ancak Ağustos 1930’da Futbol Federasyonu tarafından yasaklanmıştı ve sınırın güneyinde de öyle kalacaktı. Aralık 1950’ye kadar.

Kışın derinliklerinde güneşin 16:00 GMT’den kısa bir süre sonra battığı Inverness’te projektörler büyük bir başarı elde etti. Ama onlar da kısa ömürlü oldu. Sadece birkaç hafta yerlerinde kaldılar.

Çünkü Caledonian kasabanın en büyük çekicisi olarak aniden yerini almıştı.

2 Mayıs 1933’te Inverness Courier, karısı çığlık attığında Loch Ness’in kuzey kıyısında araba kullanan yerel bir iş adamının hikayesini yayınladı.

“Daha önce meşhur değirmen göleti kadar sakin olan körfezde muazzam bir karışıklık” görmüştü.

Rapor, “tam bir dakika boyunca yuvarlanıp dalan, gövdesi bir balinanınkine benzeyen ve su, kaynayan bir kazan gibi çağlayan ve çalkalanan” bilinmeyen bir yaratığı tanımlamaya devam etti.

Ve böylece Loch Ness Canavarı fenomeni başladı.

Yüzlerce insan canavarı görme umuduyla Loch’a akın etti. Bir sirk menajeri – Bertram Mills – 20.000 sterlinlik bir ödül koydu – bugün 1,24 milyon sterline eşdeğer – onu yakalayan kişi için.

Mills, yarışmaya bazı şartlar ekledi – yaratığın en az 20 fit uzunluğunda olması, 1.000 libreden (454 kg) daha ağır olması ve daha önce neslinin tükendiğine inanılması gerekiyordu.

Kimse küçük baskıdan vazgeçmedi. Kıyıda kalabalıklar artmaya devam etti ve insanlar canavarı görmek için kamp kurdu.

Nessie’yi aramaya yardımcı olmak için, Caley’nin öncü futbol projektörleri söküldü ve 22 mil karelik suyun bir kısmını aydınlatmak için yolun birkaç mil aşağısına taşındı.

Nessie’yi kimse yakalayamadı.

Ancak 25 yıldan uzun bir süre sonra, iki erkek kardeş, William ve Hugh MacDonald, Telford Caddesi arazisine ikinci kez kurulacak projektör aydınlatması için para ödedi.

Bu olayı kutlamak için, bir Old Firm Select XI, yeni ışık setinin açılışını yapmak üzere Inverness’e davet edildi.

Tamamen emsalsiz değildi. Bir Celtic ve Rangers kombine takımı, 1925’te futbolun ilk yıldızlarından biri olan Billy Meredith için bir referans maçında oynamıştı.

İrlandalı göçmen ebeveynler tarafından Glasgow’un Gorbals bölgesinde yetiştirilen Celtic orta saha oyuncusu Paddy Crerand, seçilmiş takımda oynamasının ilk başta “çok tuhaf” olduğunu kabul etti.

BBC Sport’a “Benim geldiğim yerde Rangers çok popüler bir kulüp değildi” dedi. “Ama hepimiz futbolcuyduk ve o günlerde pek çok Rangers oyuncusuyla zaten arkadaştık.

“Celtic ve Rangers oyuncuları arasında insanların düşündüğü gibi düşmanlık yoktu.

“Ama Caledonian’ın bir Celtic ve Rangers seçimi organize edebilmesine şaşırdım çünkü o günlerde kulüpler birbirinden kilometrelerce uzaktaydı.

“Birbirleriyle oynamadıkça birbirleriyle bağlantı kuramazlardı. Tamamen farklı bir dünyaydı. Ortalıkta o kadar çok Katoliklik karşıtlığı vardı ki bu çok saçmaydı.”

Ancak fikir bir şekilde onaylandı. Ve Crerand, Celtic ve Rangers kombine XI’e dahil edilecek beş Celtic oyuncusundan biriydi.

O zamanki İskoç Ligi düzenlemeleri, yarışan tüm oyuncuların tek bir üye kulübe imza atmasını gerektiriyordu. Beş Celtic oyuncusu, ertesi gün Celtic’e yeniden katılacaklarına güvenerek o gün için Rangers’a imza atmak zorunda kalacaktı.

Bu, her iki kulübün taraftarları için duyulmamış olurdu.

19 yaşındaki Jim Conway, farkı aşan Celtic oyuncularından biriydi.

BBC Sport’a verdiği demeçte, “Benim için başka bir futbol maçıydı ve bu eşsiz takımda oynamak için büyük bir şanstı.” “Geriye dönüp baktığımda, belki de daha önemli bir birlik anıydı.”

O zamanlar, Rangers’ın bir kulüp olarak bir Roma Katoliği ile sözleşme imzalamayacaklarını veya istihdam etmeyeceklerini belirten yazılı olmayan bir kuralı vardı.

Mo Johnston, 1989’da Rangers’a imza attığında, kulübün bazı taraftarları, bir Katolik’in imza atmasıyla işaret edilen 100 yılı aşkın tarihin sonunu kınayan Ibrox’un dışına bir çelenk koydu.

Ama çok kısa da olsa Jim Conway, Paddy Crerand, Jim Kennedy ve Charlie Tully 40 yıl önce bu engeli yıkmanın bir parçasıydı.

Conway, maçtan birkaç gün önce Glasgow Merkez istasyonunda Rangers oyuncularıyla buluştuğunu hatırlıyor.

Conway, “Başlangıçta Celtic ve Rangers oyuncuları maça giderken iki ayrı tren vagonundaydılar,” dedi.

“Ama zaman geçtikçe, Celtic kalecisi Dick Beattie’nin ‘Bundan bıktım’ dediğini ve bir deste kart çıkarıp Rangers oyuncularına oynamak isteyip istemediklerini sorduğunu hatırlıyorum.

“Kısa bir süre sonra, tüm oyuncular birbirine karışmaya başladı ve gerçekten iyi vakit geçiriyor ve iyi geçiniyorduk. Din bir yana, aile görüşleri bir yana, takımlar bir yana, taraftarlar bir yana, biz sadece işimizi yapan futbolculardık.”

Seçilen takıma, Crerand tarafından “iyi bir adam” olarak tanımlanan Rangers menajeri Scot Symon koçluk yaptı ve takım, Rangers’ın deplasman formasını giydi.

Conway, Inverness’te maçı izlemek için büyük bir kalabalık olduğunu hatırlıyor.

Conway, “Çok büyük bir andı ve birçok insanın neden dışarı çıkıp oyunumuzu izlemek istediğini görebilirsiniz,” dedi.

Crerand şunları söyledi: “Projektörlerin altında oynamaya alışık değildik. Bu çok yeni bir şeydi, bu yüzden bunu yapmak harikaydı. İnsanlardan harika bir karşılama aldık. O günlerde Inverness’te bağnazlık yoktu, bu yüzden bizi hoş karşıladılar.” .”

Maç, Caley’nin Old Firm seçkin takımına 4-2 mağlup olmasıyla sona erdi.

Sammy Baird hat-trick yaptı ve konuk takımın diğer golünü Conway atarken, Caley yerine Rodwill Clyne ve Jimmy Ingram cevap verdi.

Conway, “O maçta gol atmak harikaydı. Gerçekten gurur duydum,” dedi.

Bu oyunun oyuncuların kendileri için daha uzun vadeli etkileri oldu.

Conway, “O maç sayesinde Rangers oyuncularını daha önce tanıdığımdan çok daha iyi tanıdım,” dedi.

“Kesinlikle benim için engelleri yıktı. Rangers oyuncularıyla konuşurken kendimi çok rahat hissettim ve Bobby King gibi bazıları, dört yıl sonra Southend United’da birlikte oynadığımızda çok iyi arkadaşlarım ve ardından yan kapı komşularımız oldu. “

Campbell’ın kısa girişimine rağmen, Celtic ve Rangers yıldızlarının aynı takımda oynadıkları son seferdi.

Ama belki de daha sık görülen bir manzara olsaydı, o zaman Loch Ness canavarı gibi bu oyun da İskoç tarihindeki mistik ve eşsiz yerini kaybederdi.